A vèss sincer su quell che l'è la dòna

in d' ona casa, a pôs del fogoraa,

bisogna mèttes lì col coo piegaa,

perchè l'è minga semper margnifòna

come la mostren certi cava fiaa.

L'è vera, l'è on rovee, l'è ona morgnòna;

l'è on poo 'na cros, ma 'na quaj volta bòna;

la lengua a forbesèta, el coo viziaa.

Del tutt l'è nò la jèna o la sanguèta,

se pur l'è nò de spèss la bòna pita.

L'è on poo 'na parascoeula, ona sabèta;

e nanca l'è ona pèrla d'oratori.

L'è in fond, come l'è tutt in de la vita,

on poo de dolz e brusch, on purgatòri.