A Gaitanina
Canta
bella T'anoeu quell primm moment
Che i
tò
oggitt, la toa vos, i tò graziett
M'han
traa lì locch, e m'han pizzaa de dent
El
sofreghett!
I primm
moment d'amor hin tanto bej
Che
no se pò desmentegassi pù!
Guarda,
Ninoeu, me rid fina i cavej
Pensàndegh
sù!
Toeu,
ciapa: sta ghitara, e famm sentì
Quella cara
canzon c'hoo sentuu allora;
Farnm tornà
indree quell temp! famm tornà chì
Quella
sant'ora!
Coss'el Tanoeu? coss'el, te vègnet rossa?
Te sbàsset
giò i oggitt? te lèvet sù?
Te g'hee
paura fors de dì qua,jcossa
Sui tò
virtù?
Comenzi
a intonà mì, se l'è per quest;
E quand
avaroo ditt dì fatti toeu,
Te tiraree
inanz ti cantand el rest,
Sona
Tanoeu.
- L'era ona
sira d' on belI dì d'estaa,
Tirava
adasi, adasi on ventisell,
El ciel l'era seren, lùster, spazzaa,
Tutt pien de stelI;
E mì per
god el fresch in mezz ai fior,
Sera vegnuu
giò in cort cont i vesin,
In quella
bella cort, con tant amor
Missa a
giardin;
Quand tì te
see comparsa sotto al troeus
Che forma
balduchin su l'uss de cà,
E tucc
t'han miss in scoss erbett e roeus
Per fatt
cantà.
E lì,
vedèndem, t'ee toccaa sti cord
Cont
on arpegg patètich e grazios,
E poeù t'è
comenzaa, metend d'acord
Col son la vos:
« Amor,
amor! l'è chì al mè ben, l'è chì!»
« Lu 'l
g'ha 'l mè coeur e forsi le sa nò! »
« Dìghel ti
Amor! e digh che nott e dì»
« Sospiri
el sò! »
Oh cara
vosettina passionada!
Oh
benedetto arpegg in ton minor I
Oh
benedetta sira inghirlandada
De
stell, de fior!
Intramezz
ai cadenz da la canzon
Battèven. tucc i man, fàven fracass;
Ma mì che
deslenguava adree a quell son,
Pariva
on
sass.
E sui al
farfallinn di me penser,
A quij
paroll strionn, m'era duvis
De andàmen cont on voI liger, liger
Sù in paradis!
Nè
soo chi me
tegniss in quell moment
De no perd
la reson, córet vesin,
Strènget al
coeur, e sul bochin rident
Fatt on
basin!I
Se alzava
intant la luna e la vegmeva
Coi ragg
sfaciadament adoss a mì.
Ma mì che
sera in èstes, i credeva
Ragg tò de
tì.
E stava tanto fiss
in di tò oggitt
Che
i tosanett men furb s'hin n'accorgiuu
E me guardàven
con di sghignozzitt
A tutt e duu.
Me ne son
daa de quest quand t'ee fenii,
E vedèndem
la luna e i oeucc adoss,
E n'accorgèndem d'ess insormentii,
Son vegnuu
ross.
Hoo voltaa
impressa el vòlt, son levaa sù,
Cercand on àlter post de setamm giò;
Ma per
resguard al coeur son staa a temp pù
L'era tutt tò!
Adess mo va
inanz tì, che semm al bonn;
Canta
da quell moment coss'è nassuu;
Canta
e mì soni. Senza mudà ton
Vemm ben
tutt duu.